รีโนเวทบ้านเก่าทรุดโทรมเป็นออฟฟิศใหม่

สำหรับผู้คนทั่วไป “บ้าน” อาจจะเป็นที่พักอาศัยให้หลบแดดฝน แต่สถาปนิกกลุ่มนี้มีแนวคิดการออกแบบที่ว่า “ถ้าบ้านเล่าเรื่องราวได้ ก็คือศิลปะ” พวกเขาจึงให้ความสำคัญกับมรดก อดีต และบริบทของบ้าน แม้ว่าบ้านจะทรุดโทรมจนแทบไม่เหลือสภาพก็ตาม ดังนั้นโครงการปรับปรุงบ้านเก่าผุพังชั้นเดียวนี้จึงเกิดขึ้น ด้วยโครงสร้างรับน้ำหนักแบบเก่าก็มีเสน่ห์อย่างประหลาด นักออกแบบจึงตั้งใจที่จะรักษาแก่นแท้ของบ้านเอาไว้ โดยใช้แนวทางรีโนเวทที่นุ่มนวลในการคงภาษาสถาปัตยกรรมที่มีอยู่ให้ใช้งานได้ดีแบบไม่ทำลายโครงสร้างเดิม

ออกแบบ : D’WELL’ s
ภาพถ่าย : Dhrupad Shukla
เนื้อหา : บ้านไอเดีย

D’WELL เป็นชื่อโครงการนี้ ตั้งอยู่ท่ามกลางต้นไม้เขียวขจีของต้นสะเดา มะม่วง และอัลมอนด์ อยู่ห่างจากเมือง Surat เพียงนิดเดียว รีโนเวทโดย Jhanvi และ Rakshit ผู้ก่อตั้ง D’WELL’ s ซึ่งได้จินตนาการถึงพื้นที่ทำงานที่กลมกลืนไปกับธรรมชาติ โดยมีลานกว้างที่ได้ยินเสียงนกร้องและพื้นที่นั่งผ่อนคลายใต้ต้นไม้ ในฐานะนักออกแบบ พวกเขาจึงมองหาพื้นที่ที่สะท้อนถึงอิสระทางพื้นที่และแรงบันดาลใจนี้ เมื่อได้พบซากบ้านหลังนี้ที่หลายคนไม่เห็นคุณค่า กลับถูกใจทั้งคู่อย่างมาก

Before: อาคารชั้นเดียวที่ทรุดและโทรมนี้ เป็นโครงสร้างเก่าแก่กว่าสี่ทศวรรษ เดิมทีเป็นที่อยู่อาศัยของเกษตรกรที่มีโรงเรือนเลี้ยงวัวด้วย

บ้านเดิมที่ด้านข้างเห็นแนวหลังคาลาดเอียงจากจุดต่ำสุดตั้งแต่ความสูง 5.5 ฟุต ไปจนจุดถึง 12 ฟุตที่สูงสุด ไม่ได้รับการแตะต้อง รวมถึงผนัง ยกเว้นงานทาสีและฉาบปูนที่จำเป็นเท่านั้น หลังจากได้รับการปรับเปลี่ยนอย่างพิถีพิถันก็กลายเป็นพื้นที่สำนักงานแบบเรียบง่าย เหมือนฟื้นชีวิตบ้านให้เห็นความทรงจำเดิมอีกครั้ง ในฟังก์ชันใหม่ๆ

จากผนังที่เฉลียงที่โชว์แนวอิฐทาสีขาว จะมีประตูเล็ก ๆ นำทางเข้าสู่ส่วนใหม่ของบ้านทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งมีห้องทำงานที่เน้นธีม “ภายในภายนอก” ไว้ตลอดทั้งพื้นที่ โดยแบ่งที่ว่างบนหลังคาล้อมต้นไม้ที่มีอยู่ให้ผสานเข้ากับการออกแบบได้อย่างลงตัว ช่วยเพิ่มความรู้สึกเหมือนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ และดึงแสงสว่างเข้าสู่ภายในให้มากขึ้น

ห้องทำงานและห้องประชุมเน้นการประโยชน์ของพื้นที่ รูปแบบที่ไม่เกะกะและตกแต่งน้อยที่สุดสำหรับสตูดิโอ บนหลังคาเปลี่ยนวัสดุทึบเป็นโปร่งใส ทำให้พื้นที่มีแสงสว่างเพียงพอ และมีการระบายอากาศแบบข้ามช่องที่ออกแบบไว้อย่างดี

ห้องนั่งเล่นหลักซึ่งเป็นพื้นที่ที่ใหญ่ที่สุดในบ้าน ได้รับการแปลงโฉมเป็นห้องประชุมที่มีหลังคาลาดเอียงสูง 12 ฟุต ซึ่งถือเป็นสิ่งที่หาได้ยากในปัจจุบัน พื้นที่นี้ต้อนรับผู้มาเยือนด้วยความรู้สึกตื่นตาตื่นใจ โดยเสริมด้วยช่องแสงบนหลังคาที่สาดแสงธรรมชาติเข้ามาในห้อง ทำให้แสงและเงาที่สลับกันอย่างสวยงามตลอดทั้งวัน ห้องนี้สามารถรองรับคนได้ประมาณ 10 คน และยังใช้เป็นพื้นที่ส่วนกลางสำหรับรับประทานอาหารกลางวัน คอนเสิร์ตสุดผ่อนคลาย การพูดคุยเกี่ยวกับการออกแบบ และอื่นๆ อีกมากมาย

ห้องทางทิศตะวันออกที่อยู่ติดกัน ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นพื้นที่จัดเก็บผลผลิตของเกษตรกร ปัจจุบันกลายเป็นห้องสุขา สนามหลังบ้านที่มีชีวิตชีวาเคยเป็นโรงเลี้ยงวัว ได้รับการปรับเปลี่ยนใหม่เป็นพื้นที่เก็บอาหารกลางแจ้ง ช่วยให้ช่วงพักเที่ยงของพนักงานใกล้ชิดกับธรรมชาติมากขึ้น และยังเป็นพื้นที่ที่เงียบสงบสำหรับนักออกแบบอีกด้วย

โต๊ะรับประทานอาหารยาว 12 ฟุตในพื้นที่นี้ถูกสร้างขึ้นจากเปลือกต้นปาล์มที่ร่วงหล่นในบริเวณนี้ เป็นอีกหนึ่งวิธีเพื่อเป็นการแสดงความเคารพประวัติศาสตร์ของสถานที่และส่งเสริมให้เกิดความรู้สึกเป็นชุมชน

ช่องหน้าต่างเดิมถูกดัดแปลงให้รับแสงธรรมชาติและการระบายอากาศได้มากขึ้น พื้นเทใหม่ด้วยคอนกรีตผสมสี ส่วนงานเฟอร์นิเจอร์ไม้บางชิ้นที่เห็นเป็นสีดำ ใช้เทคนิคดั้งเดิมที่เรียกว่า Shou Sugi Ban หรือการถนอมไม้ด้วยไฟของญี่ปุ่น เพื่อเสริมพื้นผิวที่มีอยู่ให้คมชัดขึ้น ในขณะที่เป็นการเพิ่มความทนทานต่อสภาพอากาศและแมลงได้ดีขึ้นด้วย

ท้ายที่สุด ความตั้งใจที่อยากจะทำให้พื้นที่นี้เป็นสื่อกลางสำหรับคุณทุกคนในการเข้าถึง และเชื่อมต่อกับชุมชนนี้ก็บรรลุผลสำเร็จ พื้นที่นี้กลายเป็นจุดบรรจบกันขององค์ประกอบต่างๆ เช่น ธรรมชาติ ปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ เทคโนโลยี ตลอดจนจิตวิญญาณที่หยั่งรากลึก เป็นพื้นที่ที่ส่งเสริมชุมชน ผู้ชื่นชอบการออกแบบ และผู้ที่ชื่นชอบงานศิลปะที่แวะเวียนมาพบปะกันที่นี่ได้ทุกวัน