บ้านจิ๋ว “โมเดลบ้าน”
จำลองความทรงจำที่ยากจะลืมเก็บไว้ในโมเดลชิ้นจิ๋ว
ศิลปินในแต่ละแขนงมีวิธีการนำเสนอผลงานแตกแต่งกันไป แล้วแต่ความถนัดที่ไม่เหมือนกัน บางคนถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตผ่านผืนผ้าใบ หลายคนบอกเล่าเรื่องราวที่พบเจอผ่านภาพถ่ายและตัวหนังสือ แต่มีศิลปินชาวมาเลเซียอายุ 51 ปีคนหนึ่ง ชื่อว่า Eddie Putera เลือกที่จะเรียบเรียงความทรงจำของบ้านเรือน ร้านค้า ชุมชนที่เคยเห็นในช่วงวัยเด็ก ผ่านโมเดลที่เหมือนจริงทุกมุม เหมือนกับจะพาเรากลับเข้าไปในสถานที่นั้นจริง ๆ ความรักในสร้างสรรค์โมเดลบ้านสามมิติเป็นชีวิตจิตใจของเขา ทำให้เราได้ชื่นชมผลงานที่เก็บทุกรายละเอียดอย่างประณีต สร้างความประทับใจให้ผู้ชมทั้งจากตัวโมเดล และจากภาพถ่ายที่เขาลงมือถ่ายเองด้วย
ที่มา : baomoi
ทุกรายละเอียดของชิ้นงานทำได้สมจริงแม้กระทั่งรอยผุ คราบสนิมบนตัวรถ
Eddie Putera กับผลงานโมเดลชิ้นเล็ก ๆ ที่ทำจากความทรงจำนี้ จะทำให้ทุกคนที่ได้ชมสัมผัสถึงความรู้สึกอบอุ่นและสงบ ผลงานของเขาเป็นที่รู้จักกันดีว่ามีความหมายที่ลึกซึ้งแทรกซ่อนอยู่เสมอ อย่างเช่น ผลงานชิ้นหนึ่ง ที่มีคนต้องการให้เขาจำลองหมู่บ้านเก่าแก่และรถ Volkswagen ของคุณปู่ที่เคยใช้ในอดีต เพื่อให้เป็นของขวัญ ผู้จ้างจะทำงานร่วมกับ Eddie โดยการแชร์ข้อมูล รายละเอียด บรรยากาศของบ้านและชุมชนให้ได้มากที่สุด เมื่อผลงานเสร็จเรียบร้อย ผู้จ้างเล่าว่าเมื่อเขามอบของขวัญชิ้นนี้ให้คุณปู่ ปู่ของเขาถึงกับร้องไห้เมื่อได้เห็นภาพความทรงจำเก่า ๆ ที่พรั่งพรูผ่านโมเดลเล็ก ๆ เหล่านี้
โมเดล ชุมชนย้อนยุค
คลิกที่ภาพใด ๆ เพื่อรับชมภาพในขนาดใหญ่
ร่องรอยอดีตที่กลับมามีชีวิตอีกครั้งบนโมเดล ไม่ว่าจะเป็นหลังคาสังกะสีลอนผุพัง คราบราดำ สีลอกล่อนของผนัง ประตูไม้บานเก่า หน้าบ้านมีลังผลไม้และรถจักรยานคันเก่า เผยให้เห็นวิถีชีวิตที่แม้จะลำบากพอดู แต่กลับกลายเป็นเรื่องราวในช่วงชีวิตที่ไม่คิดจะลืม
ท่อประปาเหล็กขึ้นสนิมที่ส่งน้ำระบายออกมาบริเวณฟุตบาท เหมือนจนเห็นแล้วยังแอบกลัวลื่น
โมเดล รถมอเตอร์ไซต์เก่า
โมเดลบ้านเก่า จำลองวิถีชีวิต
ไม่ใช่แค่ทำให้เหมือนเท่านั้น แต่ยังต้องจำลองบรรยากาศ และข้อมูลที่จะใส่เข้าไปให้ใกล้เคียงมากที่สุด ในบางงานเขาจึงต้องอาศัยภาพจำและรายละเอียดของอดีตจากผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชนมาประกอบชิ้นงานด้วย
ใครที่อยู่ในชนบทยุค 30-40 ปีก่อน คงจะทันเห็นบ้านตีผนังไม้ ในครัวมีตู้กับข้าวติดตะแกรงเหล็กฝีมือช่างบ้าน ๆ และม้าไม้เตี้ย บางที่เรียกว่า เก้าอี้นั่งซักผ้า (ภาคเหนือเรียกว่า ก้อม) เอาไว้นั่งตำน้ำพริก ซักผ้า ผิงไฟ เห็นแล้วคิดถึงบ้านคุณยายที่เคยไปเที่ยวสมัยยังเด็ก
ทุก ๆ ชิ้นงานที่ศิลปินลงมือทำไม่มีงานไหนที่ง่าย ต้องใช้ทั้งเวลา ความอดทน ความพิถีพิถัน และละเอียดละไม แต่เมื่อได้เห็นความประทับใจของผู้รับ ความตื้นตันใจเหล่านี้เป็นแรงกระตุ้นอันทรงพลัง ให้เอ็ดดี้ พีเทร่า สร้างสรรค์งานต่อไป เพื่อรักษาความทรงจำอันมีค่าในวัยเด็กของแต่ละคนเอาไว้ http://www.tb-credit.ru/dengi-v-dolg.html
