cocoa valley resort
รีสอร์ทเล็ก ๆ ที่ชวนหลงรักในเมืองปัว
เคยไปเที่ยวน่านกันหรือยังคะ ..สำหรับผู้เขียนต้องบอกว่ายังไม่เคยไปเลย แต่ก็ตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าเมื่อไหร่ที่ต้องการคืนธรรมชาติกลับสู่จิตใจ ผู้เขียนต้องเลือกไปที่นี่แน่นอน เพราะประทับใจภาพความเป็นเมืองน่าน เมืองเก่าเล็ก ๆ ที่ยังเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ของธรรมชาติที่ทำให้ทุกมุมเมืองดูมีชีวิตชีวา มีวัฒนธรรมที่น่ารักและเป็นเอกลักษณ์ ไม่ว่าจะเป็น วัด ศิลปะ ท้องทุ่ง ภูเขา และโฮมสเตย์ ที่พร้อมรองรับทั้งสายเที่ยว สายพัก และสายชิม ในทุก ๆ ฤดู
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาน่านมีสถานที่ท่องเที่ยวและที่พักเกิดขึ้นมากมาย แต่มีอยู่แห่งหนึ่งในอำเภอปัว จังหวัดน่าน ที่ใครผ่านไปมาต้องสะดุดตาในเค้าโครงความเรียบง่าย แต่แฝงด้วยรายละเอียดการออกแบบและการเลือกใช้วัสดุ Cocoa Valley Resort ซึ่งได้สถาปนิก Eco Architect มาเป็นพลิกโฉมกิจการครอบครัวของ คุณมนูญ ทนะวัง จากเดิมเป็นที่พักนักท่องเที่ยวอารมณ์เหมือนบ้าน ให้กลายเป็นรีสอร์ทเต็มรูปแบบ เวลาปีกว่าที่เจ้าของและทีมงานสถาปนิกทุ่มเททั้งกายและหัวใจเต็มกำลังกับการสร้างทั้งที่พัก คาเฟ่ และสวนโกโก้ให้เป็นรูปเป็นร่าง จนวันนี้ก็พอได้หายเหนื่อย เมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่เกิดจากความสุขของผู้มาเยือน วันนี้เราจะพาไปสัมผัสอีกหนึ่งลมหายใจของน่านด้วยกันค่ะ
สถาปนิก : Eco Architect
สถานที่ : Cocoa Valley Resort
งบประมาณ : 4 ล้านบาท
เนื้อหา : บ้านไอเดีย
-จุดเริ่มต้น..รีสอร์ทของคนรักโกโก้-
“อยากให้คนที่รักโกโก้มาชิมมาชม และมีสักมุมไว้พักชาร์ตพลังให้ตัวเอง” หนึ่งแรงบันดาลใจที่ผลักดันให้คุณมนูญ ทนะวัง กลับมาสานต่อกิจการรีสอร์ทของครอบครัว อดีตวิศวกรหนุ่ม วัย 36 ปี เคยทำงานในบริษัทรับสร้างแท่นขุดเจาะน้ำมัน ที่กำลังมีอนาคตไกล ด้วยหน้าที่การงานในฐานเงินเดือนระดับดีมาก และใช้ชีวิตเหมือนคนในสังคมทั่วไปที่ตั้งเป้าหมายที่ความมั่นคงของชีวิต มีบ้าน รถ เงิน
แต่เมื่อวันหนึ่งที่พบว่าชีวิตที่ต้องฝ่าการจราจรไปทำงาน ตื่นนอนและเข้านอนตามตารางชีวิตวน ๆ ทุก ๆ วันเริ่มทำให้รู้สึกว่าฝืนธรรมชาติ จึงต้องกลับมานั่งถามตัวเองอย่างจริงจังว่า “เราต้องการอะไร” อาจารย์ที่นับถือจึงให้ข้อคิดว่า ให้ใช้ “ความสุข” เป็นที่ตั้ง คำนี้จึงเป็นคำแนะนำที่มีค่ายิ่ง เพราะคำตอบที่ตามมานั้นง่ายมากคือ “พอก่อน..แล้วกลับบ้าน” บ้านเป็นที่ที่อยู่ได้ทั้งวันและวางหัวใจเอาไว้ได้ จึงเลือกวางความก้าวหน้าทางการงาน มาตามหาสิ่งที่ทำแล้วใจเป็นสุขอย่างแท้จริง
ต้นไม้ที่ปลูกในกระถางคอนกรีตมีตะไคร้หอม และ ไทรเกาหลี
-กว่าจะมาเป็น Cocoa Valley Resort-
ภาพความสำเร็จที่ตั้งอยู่ตรงหน้า ไม่ได้เกิดขึ้นบนเส้นทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ นับตั้งแต่หันหลังจากการเป็นพนักงานเงินเดือนกลับบ้าน ก็มีเสียงทักท้วงมากมายว่าจะดีหรือไม่ แต่เมื่อใจพร้อมกายพร้อม ทุกปัญหาก็กลายเป็นแรงผลักดันให้เลือกพิสูจน์ตัวเอง เมื่อกลับถึงปัวคุณมนูญจึงต้องคิดวางแผนการรีโนเวทบ้านพักเดิม เพราะกิจการที่ดำเนินการโดยคุณพ่อคุณแม่เมื่อ 8-9 ปีที่แล้ว ไม่ตอบโจทย์ธุรกิจ แม้จะอยู่บนที่ดินที่มีข้อได้เปรียบคือ วิวสวย แต่ตัวอาคารไม่สามารถดึงดูดให้คนอยากเข้าพักกระบวนการ คิด และทำขนานใหญ่จึงเกิดขึ้น
เริ่มตั้งแต่การหาบริษัทสถาปนิกที่มีมุมมองตรงกัน คุยคอนเซ็ปที่ต้องการโดยเน้นที่คงสภาพธรรมชาติและต้นไม้เอาไว้ให้ได้ทุกต้น เมื่อแก้แบบจนลงตัวก็เริ่มลงมือทำ ขั้นตอนต่อไปดูเหมือนจะง่ายและไร้อุปสรรคแต่คุณมนูญเล่าว่า งานนี้โหดหินมากเพราะผู้รับเหมาหนีงานถึง 10 กว่าราย เป็นเหตุให้ต้องลงมาควบคุมการทำงานเองในทุกขั้นตอนตั้งแต่เลือกซื้อของไปจนถึงคุมงานช่าง เนื่องจากช่างที่รับเหมาเป็นช่างพื้นบ้านที่มีประสบการณ์ไม่ตรงกับลักษณะงาน จึงต้องมีการปรับจูนให้ช่างเข้าใจเพื่อสร้างสรรค์งานออกมาให้ตรงกับใจมากที่สุด ทั้งนี้ยังไม่รวมการเดินทางไปศึกษาต่อเรื่องโกโก้ทั้งในและนอกประเทศ ทั้งการปลูก การหมัก การคิดเมนูอาหารและขนมที่ใช้เวลากว่า 8 เดือนจึงจะค่อย ๆ ลงตัว
ภาพรวมอาคารก่อนการรีโนเวทดูเหมือนบ้านธรรมดา อาคารเดิมจะเจาะช่องหน้าต่างเพื่อรับแสงสว่างอย่างเดียว ไม่ได้ดูเรื่องของทิศทางลมหรือการระบายอากาศมากนัก จึงทำให้บางห้องค่อนข้างอับและชื้น เพราะมีทางลมเข้าแต่ไม่มีทางลมออก หลังคาของเดิมนั้นดูเป็นบ้านจัดสรรมากกว่า จึงจำเป็นต้องเพิ่มรูปลักษณ์ความเป็นรีสอร์ท โดยเน้นให้รูปแบบสามารถคลี่คลายและดูผ่อนคลาย เหมาะสำหรับการพักผ่อน และหลบหนีจากความเป็นรูปแบบเดิมๆ ที่บ้านมีอยู่
ภาพภายในห้องพักก่อนรีโนเวท
ภาพคาเฟ่ก่อนรีโนเวท
หลังรีโนเวทเรียบร้อย หน้าตารีสอร์ทเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ในส่วนของการรีโนเวท Eco Architect อธิบายการทำงานว่า “เก็บโครงสร้างตัวอาคารเดิมเอาไว้ทั้งหมด ซึ่งช่วยลดค่าใช้จ่ายในการรีโนเวทได้ถึง 40-50% จุดใหญ่ๆ ที่ปรับปรุง คือ หลังคา ผนังห้อง และจัดทิศทางช่องเปิดใหม่ ทำพื้นห้องใหม่”
สถาปนิกแก้ปัญหาเรื่องช่องเปิดโดยการปิดช่องประตูเดิมแล้วเปลี่ยนตำแหน่งประตูใหม่ เจาะช่องเปิดในด้านที่รับลมประจำ คือ ด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้และให้ระบายออกในด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เพื่อให้เกิด Cross Ventilation หรือการทำให้บ้านโปร่ง โล่ง ลมโกรกระบายความร้อนและความชื้นออกจากห้อง นอกเหนือจากนั้นยังใช้ประโยชน์จากกระแสลม (Natural Ventilation) พึ่งพาร่มเงาของต้นไม้ และทำยื่นชายคาออกไปมาก ๆ ในทิศที่รับแดดทั้งวัน เช่น ทิศใต้ (Solar Shading) ก็สร้างสภาวะน่าสบายให้ห้องได้มากกว่าที่เคย
แนวคิดในการออกแบบยึดการ “เข้าถึงธรรมชาติ” และสอดแทรกความเป็นตัวตนของพื้นถิ่น วัสดุที่ใช้ในการก่อสร้างเน้นของที่มีในท้องถิ่น เพื่อลด CO2 ในกระบวนการขนส่ง รวมไปถึงการใช้วัสดุที่มีเศษน้อย เพื่อช่วยลดขยะในกระบวนการก่อสร้าง อย่างเช่น โครงหลังคาทำจากเหล็กเป็นของเดิมที่นำกลับมาใช้ไหม่ ผนังปูนเปลือยบางส่วนเป็นผิวโครงสร้างเดิม
ทีมงานเปลี่ยนวัสดุมุงหลังคาจากซีแพ็คโมเนีย มาเป็น Asphalt Shingle เพื่อให้ได้โทนสีน้ำตาลตามคอนเซ็ป แผ่นหลังคาชนิดนี้เป็นวัสดุสังเคราะห์ ไส้ในเป็นไฟเบอร์ประกบด้วยแผ่นยางมะตอย ข้อดีคือ ป้องกันรังสีความร้อนได้ดีและไม่กักเก็บความร้อนไว้ที่ผิวหลังคา ภายในห้องจึงไม่ร้อน เหมือนมีหลังคาที่หายใจได้ เมื่อไม่ต้องติดฝ้าเพดานห้องพักจึงดูสูงโปร่งเบาลอยขึ้น สามารถโชว์สัจจะวัสดุและโครงสร้างหลังคาได้ ในส่วนของพื้นห้องก็เอากระเบื้องเดิมออก บางส่วนแต่งผิวด้วยปูนขัดมัน บางส่วนใส่กระเบื้องลายโบราณ
ไม้ OSB ที่เห็นใต้หลังคา ไม่ใช่วัสดุที่ใช้ตกแต่งเท่านั้นแต่เป็นวัสดุมาตรฐานในการติดตั้งหลังคา ทำหน้าที่รองรับแผ่นหลังคา Asphalt Shingle ลักษณะ Texture ของเสี้ยนไม้สวย สถาปนิกจึงต้องการโชว์ให้เห็นคุณค่าและหน้าที่ แทนที่จะทำฝ้ามาปกปิดให้สิ้นเปลือง สำหรับคนที่กังวลเรื่องปัญหาของการรั่วซึมในหลังคาประเภทนี้ ทีมงานย้ำว่าแทบไม่มี ถ้าทำองศาของหลังคาชันๆ ส่วนไม้ที่ใช้ทำระแนงกั้นห้องและเฟอร์นิเจอร์เป็นไม้สักทอง ซึ่งใช้งานภายนอกได้และค่อนข้างทนทานกว่าไม้ชนิดอื่น
พื้นห้องและผนังบางส่วนใช้ปูนเปลือยดูเรียบเย็นเข้ากันได้ดีกับธรรมชาติแวดล้อม ใช้ไม้เข้ามาเติมสัดส่วนของความอบอุ่นอ่อนโยนลดทอนความแข็งกระด้างของปูนและเหล็ก อีกส่วนของผนังตกแต่งด้วยอิฐโชว์แนวทาสีขาวเพิ่มความรู้สึกของความเป็น “บ้าน” เสริมเฟอร์นิเจอร์ไม้สัก งานหัตถกรรม ผ้าทอลวดลายท้องถิ่นเข้าไปให้ห้องพักเติมเต็มกลิ่นอายแบบน่าน
สำหรับสไตล์ของรีสอร์ทนี้ Eco Archicect ตอบกับบ้านไอเดียว่า ๆ “จริงๆ เราไม่ได้ตั้งจำกัดความ style ของงานว่าเป็นอะไรดี เพราะงานออกแบบค่อนข้างแปรผันตามบริบทและเป็นไปตามปัญหาที่ควรจะแก้ แต่ถ้าให้เรียกสไตล์ Modern Tropical Loft ก็พอไหวครับ”
“ห้องน้ำที่ใหญ่เป็นพิเศษ มีอ่างอาบน้ำที่เราสามารถใช้เวลาเป็นชั่วโมงกับอ่างใบเดียว” หนึ่งแนวคิดในการทำห้องน้ำสำหรับผู้เข้าพัก
ประตูหลังห้องเป็นบานกระจกช่วยเปิดมุมมองให้สามารถมองเห็นภายนอกได้ชัดเจน แม้จะอยู่ในห้องและช่วยดึงธรรมชาติเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของห้องได้อย่างแนบเนียน
ระเบียงหลังห้องกว้างขวาง เพื่อให้ผู้เข้าพักได้รับบรรยากาศของการพักผ่อนอย่างแท้จริง ด้วยจุดเด่นที่ตัวอาคารยื่นออกไปสู่แนวเขาทำให้เข้าถึงธรรมชาติได้ง่าย จึงจัดจุดพักผ่อนส่วนตัวหลังห้องเป็นระเบียงขนาดใหญ่เท่าๆ กับพื้นที่ห้องหนึ่งห้อง เพื่อดึงคนออกจากห้องแอร์ออกมานั่งรับอากาศบริสุทธิ์ ชมวิวทิวเขา นั่งมองดาวข้างนอก โดยไม่ต้องกลัวเปียกฝน จากระเบียงจะมองเห็นท้องฟ้า ทิวทัศน์ของเมืองปัว และวิวดอยภูคาในมุมมองต่าง ๆ กัน ซึ่งดูสวยงามในทุกฤดู หน้าหนาวเย็นสบายดอกไม้สวย หน้าฝนชุ่มฉ่ำเขียวชอุ่ม
ลองเข้ามาชมในส่วนของคาเฟ่ Cocoa Valley Cafe’ เป็นมุมอาหารเครื่องดื่มเล็กๆ ที่คุณมนูญตั้งใจทำให้เป็นโรงงานผลิตความสุขให้ทุกคนได้ลิ้มลองโกโก้และช็อกโกแลต จากต้นโกโก้ที่ลงมือปลูกเองและแปรรูปเอง สถาปนิกใช้จุดนี้ตีโจทย์ออกมาเป็นคือโทนสีก่อน จึงหยิบสีน้ำตาล เทา ดำ มาเป็นโทนสีหลัก ต่อมาก็เป็นส่วนของอาคารที่นำเสนอกลิ่นอาย industrial นิด ๆ โชว์เส้นสายที่ดูเฉียบคมหนักแน่นของคอนกรีต สลับกับความโปร่งบางของผนังกระจก แทรกความอบอุ่นของงานไม้ไม่ทำสี เน้นความเป็นธรรมชาติของตัววัสดุ เสริมความสะดุดตาและอารมณ์โกโก้ด้วยเก้าอี้ Bean Bag สีน้ำตาลเข้มและน้ำตาลอ่อน ที่ดูคล้ายเม็ดช็อคโกแลตชิพขนาดยักษ์
-ทำไมต้องเป็นโกโก้-
คาเฟ่ทั่วไปเรามักจะเห็น “กาแฟ” เป็นตัวชูโรง จึงไม่น่าแปลกที่เราจะรู้สึกสนใจว่า ทำไมที่นี่จึงเลือก “โกโก้” เป็นจุดขาย เมื่อได้พูดคุยกันสักพัก ก็ได้คำตอบว่าคุณมนูญชอบโก้โก้มากแค่ไหน เพราะตลอดการสัมภาษณ์คุณมนูญพูดถึงโก้โก้ประมาณ 3 ใน 4 ทีเดียว จุดเริ่มแรกที่มาลงตัวกับโกโก้ เพราะคุณมนูญ และคุณจารุวรรณ จิณเสน ตั้งใจจะกลับมาทำธุรกิจที่บ้านจึงมองหาอะไรที่ต่อยอดได้ แล้วพบว่าโกโก้ทำอะไรได้เยอะมาก ประกอบกับมีความหลงใหลในความขมแบบมีรสนิยม กลิ่นหอมอมหวานของโกโก้อยู่แล้ว ทั้งคู่จึงอยากจะใช้ผลิตภัณฑ์จากโกโก้แท้ ๆ จากฝีมือคนไทย นำมาทำอาหาร เครื่องดื่ม และขนมหวาน ให้ผู้คนได้รับประทานของจริงกันสด ๆ ซึ่งรสชาติต่างจากผงโกโก้อย่างสิ้นเชิง จากนั้นก็เริ่มลงมีปลูกพร้อมกับเรียนรู้ขั้นตอนการหมัก ตากแห้ง จนได้รสชาติ กลิ่น และสีที่พอใจ ก็นำไปแปรรูปเป็นเมนูคาว-หวานที่ชวนลิ้มลอง นอกจากนี้ยังวางแผนไว้ว่าในอนาคต จะพยายามสร้างพันธมิตรเพื่อผลักดันให้โกโก้เป็นพืชเศรษฐกิจตัวใหม่ ที่จะสร้างรายได้ให้กับชุมชนด้วย
รอบตัวถูกโอบกอดจากธรรมชาติ มองฟ้า มองน้ำ มองปลายไม้ใบหญ้า ช่วยเติมพลังในการใช้ชีวิตสำหรับวันต่อ ๆ ไป
-บทสรุป..ที่ยังดำเนินต่อไป-
จบบทความนี้แล้วภาพบ้านพักน่ารักหลังเล็ก ผนังซีเมนต์กับหลังคาสีน้ำตาลแซมต้นไม้สีเขียวชอุ่มยังติดตา กลิ่นโกโก้ที่หอมละมุนคงกรุ่นอยู่ตรงปากแก้ว ซอสช็อคโกแลตที่ไหลพรูออกมาจากเค้ก เป็นหนึ่งเสน่ห์ของกลิ่นและรสที่บ่งบอกว่าความขมไม่ได้เลวร้ายเสมอไป เหมือนที่นี่ที่กว่าจะเป็นรูปเป็นร่างออกมาสวยงามสมใจก็ต้องผ่านอุปสรรคให้ทดสอบจึงจะได้ลิ้มรสชาติที่หอมหวานของความสำเร็จ
ท้ายที่สุดนี้ คุณมนูญยังย้ำว่าอยากให้ทุกคนที่ไปแวะชมธรรมชาติเมืองปัว ชิมโกโก้อุ่น ๆ อิ่มบุญเที่ยววัด ก่อนหยิบความหอมของทุ่งนากลับบ้าน ไม่ว่าจะฝนนี้หรือหนาวไหน อย่าลืมแวะไปทักทายกันที่นั่น..ที่น่านนะคะ http://www.tb-credit.ru/dengi-v-dolg.html
